Σήμερα, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ στην επιστημονική κοινότητα ότι ζητήματα βασικής έρευνας που αφορούν διαφορετικούς τομείς των θετικών επιστημών είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Η διασύνδεση των επιστημών οφείλεται στο ότι η φύση που μελετάται είναι ενιαία, η διαφορά βρίσκεται στο επίπεδο της κλίμακας και της πολυπλοκότητας που εξετάζεται. Η Γεωλογία ασχολείται με την κατανόηση των δυναμικών φαινομένων στο γεωσύστημα, των βιολογικών παραγόντων στη διαμόρφωση του γεωπεριβάλλοντος καθώς και τη χημική σύσταση των πετρωμάτων. Η Βιολογία εξετάζει τη ζωή από το μοριακό και κυτταρικό επίπεδο, ως αυτό των οργανισμών, κοινοτήτων οργανισμών, οικοσυστημάτων και του πλανήτη εν συνόλω, με βάση τη μαθηματική μοντελοποίηση, τους νόμους της φυσικής και τη μοριακή σύσταση της ύλης. Περαιτέρω, η εμφάνιση και οι ιδιότητες των μορίων μελετώνται από τη Χημεία μέσω των θεωριών που αναπτύσσει η Φυσική. Τέλος, η Φυσική ανακαλύπτει και μελετά τους θεμελιώδεις νόμους των παρατηρούμενων φυσικών φαινομένων στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμο παρέχοντας τη δυνατότητα σημαντικών προβλέψεων για όλους τους κλάδους της επιστήμης και κατά προέκταση για την κοινωνία.

Τα Μαθηματικά αποτελούν τη γλώσσα της επιστήμης με την οποία κατανοούμε τη φύση. Αν και τα Μαθηματικά έχουν αυτονομία και αναπτύσσουν θέματα που αφορούν αυτά καθαυτά, σε πολλές περιπτώσεις το έναυσμα για την ανάπτυξή τους ήταν η μελέτη της συμπεριφοράς της φύσης. Η Πληροφορική, καθώς ασχολείται με τη μελέτη του συστηματικού συλλογισμού, αναπτύσσει εφαρμογές που διαπερνούν και ενισχύουν όλες τις επιστήμες αυξάνοντας συγχρόνως τις υπολογιστικές δυνατότητες των φυσικών θεωριών. Η ίδια ανάπτυξη των επιστημών και των μαθηματικών καθώς και η διαμόρφωση των πολύπλευρων σχέσεων μεταξύ τους αποτελούν από μόνα τους αντικείμενα μελέτης με τα οποία ασχολείται η Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών.